Angielski neurolog i psychiatra Oliver Sacks podejmuje wąsko rozumianą tematykę medyczną związaną z neuropsychologią. Neuropsychologia poszerza naszą wiedzę o psychice człowieka, oraz sprawia, że studiowanie tych zagadnień prowadzi do postawienia sobie zasadniczych pytań egzystencjalnych. Głębokie, proste i literacko znakomite analizy osób chorych, z którymi spotkał się w swojej praktyce, przybliżają nam ich psychicznie jako ludzi, oraz skłaniają do refleksji nad sobą. Każdy ma przecież jakieś braki, każda psychika jest w jakimś stopniu niekompletna, z czymś nie możemy sobie poradzić, czegoś nie potrafimy zrozumieć, a to, co uzyskujemy jako ostateczny wynik prób uzgodnienia siebie ze sobą, nie zawsze zdaje egzamin.
Wybrane myśli:
Studs Terkel w swojej fascynującej „mówionej historii“ pt. Dobra wojna (1985) opisuje niezliczone opowięści mężczyzn i kobiet, zwłaszcza mężczyzn uczestniczących w walkach, którzy czuli, że II wojna światowa była czymś niezwykle realnym, była najprawdziwszym i najważniejszym okresem w ich życiu, a wszystko co się zdarzyło od tamtego czasu – czymś bladym i niewyraźnym.
Jeśli chcemy poznać jakiegoś człowieka, pytamy o jego „historię – jego prawdziwą, najintymniejszą historię“ – ponieważ każdy z nas jest historią. Każdy z nas jest opowiadaniem, które wciąż nieświadomie piszemy – piszemy naszym postrzeganiem, uczuciami, myślami, działaniem; i, co nie jest bynajmniej błahe, naszymi rozmowami, przekazywaniem innym tego opowiadania. Biologicznie, fizjologicznie nie różnimy się tak bardzo jeden od drugiego. Jako „opowiadanie“, historia – każdy z nas jest wyjątkowy, niepowtarzalny.
Opowiadanie o chorobach to rodzaj Baśni z tysiąca i jednej nocy (William Osler).
Nauczyciel powinien kochać pięknego, pozbawionego fałszu człowieka upośledzonego i żyć w jego czystym, prostym świecie (Charles Park).
