Według Anny Mróz tempo zachodzących we ponowoczesnym społeczeństwie przeobrażeń stawia przed systemem edukacji wyjątkowo niełatwe wyzwanie, a przed nauczycielami, pedagogami i wychowawcami niezwykle trudne zadanie przygotowania młodych ludzi do radzenia sobie w rzeczywistości, której uwarunkowania cięzko jest przewidzieć.
Wybrane myśli:
Albert Camus powiedział kiedyś, że szkoła przygotowuje młodych ludzi do życia w świecie, który jeszcze nie istnieje.
Autorzy koncepcji edukacji na rzecz zrównoważonego rozwoju dostrzegają potrzebę projektowania i realizowania takiej edukacji, która pozwala żyć godnie w dorosłym życiu, oraz takiej, która pomaga w budowaniu lepszego świata. W tej koncepcji edukacja jest postrzegana jako droga do zrozumienia świata przez poznanie samego siebie. Pomagają w tym kompetencje krytycznego myslenia, kreatywności i współpracy, umiejętność nazywania emocji, świadomość zarówno własnych poglądów, jak i ograniczeń. Te umiejętności, które nie znajdują miejsca na kartach egzaminacyjnych, przygotowują do życia w świecie permanentnej zmiany.
Henryka Kwiatkowska zauważa, że nauczyciel to ktoś, kto zna dwa światy: współczesny oraz ten, który poznał, będąc uczniem, studentem, nauczycielem rozpoczynającym pracę w zawodzie – i nieustająco je ze sobą integruje. To, który z tych dwóch światów jest jego światem, zależy od wielu różnorodnych czynników, a nade wszystko od stopnia akceptacjiświata aktualnie przeżywanego.
Być może szkoła nie powinna już uczyć, kim był Platon, tylko właśnie filtrować informacje. (…) Człowiekiem kulturalnym nie jest ten, który zna datę urodzin Napoleona, ale ten, który potrafi ją znaleźć w ciągu minuty (Umberto Eco).
Nudni nauczyciele, którzy nie potrafią przekazywać wiedzy w atrakcyjny sposób, są ogromnym zagrożeniem dla edukacji (Philip Zimbardo).